Przy kopalni „Zabrze-Wschód” 5 czerwca 1965 roku otwarto ścianę („miejsce gdzie urabia się węgiel”), która była pierwszą w Polsce okazją by zobaczyć pracę górników pod ziemią. Otwarto ją w celu umożliwienia ogółowi społeczeństwa zwiedzenia kopalni i poznania współczesnych sposobów urabiania węgla (Trybuna Robotnicza” z dnia 9 VI 1965 r., s. 3).
Ściana znajdowała się w pokładzie 620 na poziomie 503, miała 70 metrów długości i 1,6 metra wysokości. Grupy turystów oprowadzali przewodnicy z Międzyzakładowego Koła Przewodników Zakładowych PTTK przy Zabrzańskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego. Stąd nazywano ją ścianą propagandową górnictwa lub ścianą PTTK (nie przyjęła się nazwa „czarna Wieliczka”). Ścianę prowadził Ośrodek Propagandy Górnictwa.
Goście otrzymywali „czyste sorty ubraniowe”, hełm, lampy czapkowe i pochłaniacze przeciw CO. Zjeżdżano na dół jednym z szybów kopalni, a po przejściu 500 metrów uczestnicy wycieczki wsiadali „na dworcu osobowym do wagoników podstawionego pociągu elektrycznego”. Jechano ok. 2,5 km w kierunku ściany. Ścianę Turystyczną zlikwidowano w 1979 r.
Foto Okładka broszury z lat 60-70-tych XX w. wydanej przez „Ośrodek Propagandy Górnictwa” prowadzący „Ścianę PTTK”; Ściana Turystyczna PTTK przy kopalni „Zabrze-Wschód” 1965-1979, [dostęp 3.12.2025]
Wycieczki do kopalni organizowały również szkoły. Ich celem było m. in. zachęcanie młodzieży do podjęcia pracy w kopalniach. Zachwalano wysokie zarobki, opiekę socjalną, czy możliwość wypoczynku w zakładowych ośrodkach wczasowych. W czasie zwiedzania kopalni obowiązywał całkowity zakaz fotografowania. Rekompensatą tego były pamiątkowe zdjęcie w strojach górniczych robione na powierzchni. Prezentowane zdjęcia zrobiono uczniom III Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Bielsku-Białej w maju 1978 r.
Szósta od lewej w środkowym rzędzie stoi mgr Krystyna Gołębiewska (opiekun szkolnego Koła PTTK powstałego we wrześniu 1972 r.) Zbiory własne.