Herman Czecz de Lindenwald (1854-1904) oprócz majątku w Kozach posiadał m. in. dobra w Kobiernicach. Dwór – wybudowany na początku XIX wieku – wraz z zabudowaniami gospodarczymi w Kobiernicach kupił w połowie lat 70. XIX w. od poprzednich właścicieli Tomkowiczów herbu Przyjaciel.
Dworek w Kobiernicach w 1886 r. – w tym samym roku cesarz zatwierdził wybór Hermana Czecza von Lindenwald, na zastępcę prezesa Rady Powiatowej w Białej w której zasiadał jako członek od 1882 r. – przekazał na cele nowopowstającej „niższej szkoły rolniczej dla włościan”. Była to pierwsza krajowa niższa szkoła rolnicza w zachodniej części Galicji. Tego typu szkoły istniały już w Galicji Wschodniej w Horodence i Jagielnicy. Na kierownika szkoły Wydział Krajowy przedstawił ministerstwu rolnictwa Mikołaja Wojciechowskiego, rządcę dóbr w Bieżanowie (dobra te były w rękach Karola Czecza, brata Hermana, właściciela Kóz), który po ukończeniu Akademii Rolniczej w Wiedniu, odbywał przez lat 8 zawodową praktykę gospodarczą. Przez dwa lata był nauczycielem szkoły rolniczej w Poppelau na Śląsku Pruskim (dziś Popielów, na Śląsku Opolskim).
Do szkoły mogli się zapisać uczniowie, którzy ukończyli 16 rok życia, ukończyli z „dobrym postępem” szkolę ludową oraz przedłożyli świadectwo moralności i zdrowia. Oplata roczna za utrzymanie w zakładzie przez 1 rok wynosiło 150 zł. Nauka trwała trzy lata. Wszyscy uczniowie mieszkali na miejscu.
Uczniów nie było wielu. Na przykład w roku szkolnym 1898/9 naukę pobierało 31 uczniów, z czego synowie włościan stanowili 80 procent.
Synowie ubogich rodziców, którzy w ciągu swego pobytu w szkole wykażą się wzorową pilnością i chwalebnem zachowaniem się, jakoteż bardzo dobrym postępem w naukach, będą mogli być utrzymywani kosztem funduszu krajowego. Podania w tym kierunku należy wnosić do Wydziału krajowego we Lwowie za pośrednictwem dyrekcji krajowej niższej szkoły rolniczej w Kobiernicach.
„Kurjer Lwowski, 13 lipca 1888
Działalność szkoły oparta była o gospodarstwo właściciela Kobiernic, stąd pojawiały się zarzuty, że nie kształci przyszłych gospodarzy-włościan, ale sługi dworskie. W 1890 r. Wydział Krajowy rozpoczął rokowania z Hermanem Czeczem, „który oświadczył gotowość wydzierżawienia dla szkoły folwarku o 49 morgach ziemi wraz z budynkami gospodarczymi i inwentarzem żywym i martwym, potrzebnym do prowadzenia małego gospodarstwa, notabene, za dość słoną cenę około 1000 zł. rocznie, i to tylko do r. 1894.” („Kurjer Lwowski”, 30 października 1890)
Doroczne egzaminy i klasyfikacja uczniów w odbywała się obecności m. in. delegatów ministerstwa rolnictwa, Wydziału Krajowego. W komisji zasiadał również Herman Czecz.
Szkoła działała do 1920 r., później urządzane tam były m. in. kolonie zdrowotne dla dzieci. Po II wojnie światowej dwór zajmował ośrodek zdrowia, później mieściła się w nim szkoła podstawowa. Obecnie wykorzystywany jest przez Wiejski Dom Kultury. Obiekt wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.
W dworku w lutym 1915 r. gościł Józef Piłsudski, a w lipcu 1928 r. – Prezydent RP prof. Ignacego Mościckiego.
Klasycystyczny dworek – otoczony parkiem – zbudowany został w 1. poł XIX w. Centralną częścią elewacji frontowej jest ganek podtrzymywany na czterech kolumnach, przez który prowadzi główne wejście do budynku. Nad gankiem taras, zwieńczony trójkątnym daszkiem.
